Opieńka ciemna - Armillaria ostoyae

Grzyb jadalny, wysoko ceniony przez grzybiarzy. Wyrasta w kępkach od września do listopada wyłącznie na drzewach iglastych, głównie na świerku, rzadziej na jodle. Do spożycia nadają się tylko kapelusze, najlepiej młode. Opieńkę można gotować, smażyć, marynować, może też być przyrządzany na różne inne sposoby, jednakże zawiera pewne związki chemiczne, które w stanie surowym dla niektórych ludzi mogą być szkodliwe. Dlatego też należy opieńkę najpierw obgotować przez około 5 minut i odlać wywar, po czym dopiero poddaje się go dalszej obróbce termicznej. Przez grzybiarzy Opieńka ciemna często mylona jest z Opieńką miodową (Armillaria mellea) lub Opieńką bezpierścieniową (Armillaria tabescens), jednak z punktu widzenia grzybiarzy nierozróżnianie tych gatunków nie ma większego znaczenia, gdyż wszystkie są jadalne. Opieńka bezpierścieniowa nie posiada pierścienia na trzonie i w Polsce jest rzadka, natomiast Opieńka miodowa występuje na obumarłych drzewach liściastych i ma kapelusz z bardzo drobnymi kosmkami, nieraz całkowicie nagi. Możliwa jest także pomyłka z Maślanką wiązkową (Hypholoma fasciculare). Z ciekawostek osobnik Opieńki ciemnej znaleziony w 2001 r. w Malheur National Forest w Górach Błękitnych (ang. Blue Mountains) we wschodnim Oregonie, jest największym organizmem żyjącym na Ziemi.

Muchomor czerwieniejący - Amanita rubescens

Grzyb jadalny po obróbce cieplnej. Można go pomylić z Muchomorem twardawym (Amanita excelsa) i Muchomorem plamistym (Amanita pantherina). Dla muchomora czerwieniejącego charakterystyczne jest występowanie różowawego odcienia, czerwienienie miąższu po uszkodzeniu (przebarwienie powinno się pokazać do godziny) i brak wyraźnego prążkowania na kapeluszu. Ponadto u muchomora plamistego u nasady trzonu występuje pofałdowana pochwa. Muchomor czerwieniejący występuje głównie w lasach, od czerwca do listopada. W Polsce pospolity.

Nazwy potoczne:

różowka, muchomor czerwonawy, muchomór krostowaty, muchomór cętkowany, muchar czerwonawy, bedłka nakrapiana